wilhelma

Wilhelma is een historische kasteeltuin annex dierentuin en botanische tuin in de wijk Stuttgart-Bad Cannstatt in Stuttgart.
De dierentuin en botanische tuin bevinden zich in een historisch park uit 1846. De historische architectuur en de inrichting van het park worden sinds de jaren zestig van de 20e eeuw in de oorspronkelijke staat gehouden. Wilhelma bestaat uit 28 hectare grond en heeft bijna 1000 diersoorten uit de hele wereld waarmee het na Zoologischer Garten Berlin de dierentuin met meeste diersoorten in Duitsland is. Er zijn circa 5000 plantensoorten uit de hele wereld te zien.
Eén van de bekendste afdelingen is het onderkomen van de mensapen. Daarbij hoort ook een gedeelte waar jonge mensapen uit heel Europa worden opgevoed als de ouders daar niet toe in staat zijn.

Geschiedenis
In 1829 werd op het terrein van het huidige Wilhelma, dat destijds Schloss Rosenstein herbergde, een minerale bron gevonden. Willem I van Württemberg wilde hierna een badhuis laten aanleggen als bijgebouw in de kasteeltuin. Na lange beraadslagingen kwam hij op het idee om een badhuis in Moorse stijl aan te laten leggen. Deze stijl was in die tijd zeer geliefd en had Alhambra in het Spaanse Granada als voorbeeld. Het badhuis zou met een oranjerie gecompleteerd worden.
In 1837 kreeg architect Karl-Ludwig von Zanth de opdracht om met een ontwerp te komen. Omdat de koning in roerige tijden leefde, niet lang nadat er een hongersnood had plaatsgevonden, aarzelde hij om de hoge kosten voor het eergierige voornemen op te brengen. Zo duurde het enige jaren voordat het eerste gebouw van Wilhelma gereed was. Herhaaldelijk werd overwogen om het project totaal stop te zetten.
In 1842 werd met de bouw van het eerste gebouw begonnen, dat op aanwijzingen van de Koning “Wilhelma” werd genoemd. Zanth slaagde erin om de koning voor zijn ideeën te winnen, zodat deze ondanks alle weerstand konden worden uitgevoerd. Hij slaagde erin om wat men onder een Moorse stijl verstond met de vaardigheden van Duitse handwerkers, de woonbehoeftes van een Schwabische monarchen het Midden-Europese klimaat te verbinden. In de loop van de tijd was het badhuis een comfortabel woongebouw met meerdere ramen geworden met daaronder een koepelzaal met twee aangrenzende broeikassen met een hoekpaviljoen. Bij de ijzeren constructie van de gebouwen had Zanth nieuw gebied betreden. De kostbare, rijkelijk aanwezige versieringen was zo gevormd naar de stijl van Alhambra als tevoren nooit was toegepast. Toen Wilna in 1846 ter gelegenheid van het huwelijk van kroonprins Karel met tsarendochter Olga Nikolajevna werd ingewijd, waren er een feestzaal, twee hoofdgebouwen met meerdere hoofse ramen, meerdere paviljoenen, broeikassen en groots opgezette bloemperken.